Mijn schooltje

Het schooltje waar ik sta is heel klein. Er zijn maar 4 klasjes (peuters, 4 en 5 jaar, 6 jaar, 7 en 8 jaar) en in totaal ongeveer 70 leerlingen. Voor dit kleine aantal leerlingen kan de school wel beroep doen op vrij veel leerkrachten en verzorgend personeel. Je hebt in de toddlerklas de juf (Aunt Rose) en 3 kinderverzorgsters (Aunt Violet, aunt Christina en aunt Regata), in de Upper/Lower Top de juf (Aunt Claire) en een kinderverzorgster (Aunt Angela) die soms ook les geeft, in Standard 1 heb je Mister Zack en in Standard 2 en 3 heeft Mister Phiri les. Dit zijn dus 8 leerkrachten.
Het schooltje staat gewoon in de tuin van Mrs. Ntokotha.

Mijn gastgezin

Mijn gastvrouw en tevens de headmaster van de school, Mrs Ntokotha, is een ongelooflijk vriendelijk vrouw, net zoals de andere bewoners van haar huis. Ook haar dochter Pauline, twee kleinkinderen Antony en Lusekelo (Luse), een tante van Luse (ook Luse genaamd) en haar geadopteerde zoon Zacharia (Zack), wonen bij haar in. Mrs Ntokotha, Pauline en Zack zijn oorspronkelijk afkomstig uit Oeganda en spreken thuis allemaal Engels. Geen van hen kan de plaatselijke taal Chechewa vlot spreken. Ook de kleinkinderen Luse en Antony spreken geen Chechewa.
Wat mij in mijn gastgezin het meest opvalt is dat de deur bijna altijd letterlijk en figuurlijk open staat. Constant lopen mensen binnen en buiten en dat zorgt voor een gezellige drukte.

Aankomst in Malawi

De vlucht naar en de aankomst in Malawi verliepen vlot. Tot in Ethiopië was maar de helft van het vliegtuig bezet en konden we languit over 2 of 3 zetels slapen. Kwasa kwasa (de uitzendorganisatie) had ons beloofd dat iemand ons in de luchthaven zou opwachten, maar dit was jammer genoeg niet het geval. Met heel wat vertraging kwam er ons toch iemand ophalen. De eerste kennismaking (in de laadbak van een pick up) met de Malawiaanse natuur was heel aangenaam: alles is hier groen! Wel begon het te regenen toen we aankwamen, maar dat heb je natuurlijk tijdens het regenseizoen.